you and me

Ach, miało być dalej o Maderze! Ale wiecie jak to jest kiedy czas mija i przynosi ze sobą kolejne wydarzenia w związku z czym te poprzednie trochę bledną? No więc właśnie. No to może niech za ciąg dalszy opowieści Maderskiej posłuży zdjęcie w tle (tu, na blogu, pewnie aż do świąt mniej więcej;)) ilustrujące wspaniale część słów-kluczy, pod którymi bym tę wyprawę zamknęła: zieloność, ocean (czy już pisałam, że oceanu to ogrom i że horyzont nigdy nie był tak daleko? to ostatnie to chyba komuś w wiadomości/smsie napisałam, ale się powtórzę, bo dokładnie takie miałam wrażenie!), skały, krystaliczne powietrze, przestrzeń... Pozostałe klucze to: egzotyka, deszcz, słońce, fale, poncha (likier miodowo-cytrynowy), eukaliptusy, banany, góry, zupa rybna, wiatr, język portugalski i łatwiutkie stopowanie. Ot:)

... a tymczasem na kontynencie! Temperatura: 10-15 stopni. Przeważnie słonecznie, czasem mgliście i chmurzyście (jak w tym momencie), w związku z czym i chłodniej. Platany i kasztanowce straciły już większość liści, ale takie na przykład eukaliptusy to teraz właśnie kwitną! Więc zdarza się, że zaraz koło nosa przeleci mi pijana pszczoła:) Poza tym sporo też róż. I żywopłot przed domem ciągle zielony! No i palmy też zielone, najbardziej lubię te, które wyglądają jak wyrośnięte ananasy. Takie tam żarciki natury, doceniam wysublimowane dowcipy;)

Zaskakuje mnie ta niekończąca się wiosna wszędzie  wkoło i, tym bardziej, zaskakuje mnie, że tu też będą święta! A zapomnieć o tym trudno, bo (tak jak w Polsce) sklepy przystrojono bombkami (kr. bańkami;)), łańcuchami i innymi świecidełkami. Z artykułów oryginalnych: choinka z dorsza w Pingo Doce (zrobiłam zdjęcie telefonem i teraz nie jestem w stanie przenieść na komputer, bo nie mam kabeeelkaaa, dodam jak tylko go w domu w Polsce znajdę!). Póki co muszę więc zaproponować ćwiczenie wyobraźni: takie oto płaty ryby udają choinkowe gałęzie, więc są przymocowane do stelaża od najmniejszych u góry do najsroższych na dole. Prawdziwa choinka musi mieć ozdoby, nie może sobie pozostać taka ot, łysa. Więc do każdej "gałęzi" przytwierdzona jest kokardka. Ha, a jak przytwierdzona? Przewiązana przez rybi ogonek czyli koniec gałęzi, ot co! :D W życiu takiego dzieła sztuki użytkowej nie widziałam, uwierzcie, katharsis w dziale rybnym jest możliwa! (miałam problem z rodzajem gramatycznym słowa "katharsis", w razie wątpliwości: http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=8903;)). W bufecie uczelnianym też dbają o nasz rozwój estetyczny. W rogu pomieszczenia ustawiono więc instalację pt. "Dmuchany Święty Mikołaj czeka na Oblężenie". Nazwa, wbrew tendencjom sztuki współczesnej (upraszczając), odzwierciedla bezpośrednio stan rzeczy, aczkolwiek odkrycie tego co autor miał na myśli/co chciał odbiorcom uzmysłowić jest, tym razem zgodnie ze wspomnianymi tendencjami, trudne, jeśli nie niemożliwe. Dmuchany, biało-czerwony Mikołaj wyłania się z wnętrza dmuchanej, czerwonej fortecy, zawisa na kilka sekund w powietrzu, a następnie znowu chowa się w jej wnętrzu. I tak non stop, cały dzień. Instalacja doskonale wpisuje się w przestrzeń bufetu - tu ludzie też wchodzą i wychodzą, pojawiają się i znikają, tworzą iluzję bycia, kiedy tak naprawdę wcale nie są... Tak. Chyba już macie wyobrażenie. ;)

Tak więc święta święta coraz bliżej. I ja już niedługo wracam, ale się cieszę! Jak? Ogromnie:) Piosenki świąteczne już bez opamiętania (http://www.youtube.com/watch?v=aTtZdJ3UXuM, np.). Myślę o prezentach. Planuję. Wyobrażam sobie. Czekam. Sprawdzam pociągi z Modlina do Katowic. Autobusy z Katowic do Krakowa. Pociągi do Łodzi (?;)). Będę w Polsce 23 dni. :)

A potem tu wrócę. I tym razem przyjadę już do konkretnego Porto, nie tego z mapy i zdjęć, tylko do mojego, ciepłego, przytulnego, kawowego, wiosenno-jesiennego, Argentinowego, FLUPowego Porto. I wskoczę prosto pod wielki koc, który dał mi Ricardo. Albo razem wskoczymy, haha :))

Fajnie jest. 

http://www.youtube.com/watch?v=H8rumyup0Os , słuchanie obowiązkowe! ;)